Postać kobiety Cieni na obrazie ziemi kaliskiej pokazana jest z profilu, który zwrócony jest w kierunku zachodnim. Na czole kobiety znajduje się mała zwierzęca głowa a jest to figura byka / tura, która jakgdyby chroniła ją przed złym spojrzeniem lub miała odgrywać specjalną funkcję w kalendarzu. Widać dokładnie, że byk / tur umocowany jest na wianku założonym na głowie panny i związanym w pęk wstążek z tyłu jej głowy łącząc się z figurą panicza / Faetona a syna Heliosa, w punkcie wiosny.
W/g A. Brückenra w „Słowniku etymologicznym jezyka polskiego” Wądoły mogą pochodzić od słowa woń, wonny i od dołu, dół czy doliny. Woń to nazwa, która swoje korzenie wywodzi od słowa smród, będącego prasłowem dla dobrego i złego zapachu. Woń może odnosić się do miesiąca maja, czyli „wonny miesiąc maj”- czy pachnący kwiatami kwiecień (gdyż w tym kalendarzu jest to kwiecień). Wądoły to może też „woła dół” (dolina wołów z ich odgłosami), czyli istniejące tu miejsce wypasu i „brodu krowiego” to jest łąki służącej dla wypasu tych zwierząt. Słowo może również pochodzić od wołów i ich dołów, miejsca gdzie się pasły obok przejścia przez rzekę zwanym Krowim Brodem.
Byk w tym momencie zasługuje na szczególną uwagę dlatego, że jego położenie nie jest przypadkowe. Z tekstów poprzednich o Faetonie, postaci z tyłu głowy kobiety wiemy, że przechodząc równik spadł on do rzeki równikowej, która zmieniła kierunek. Można od razu zauważyć, że opowiadanie mityczne o jego upadku dopasowane jest do obrazu, ale i kolejnego zajścia, które miało nastąpić później. Jak widać byk / tur na czole kobiety leży po zachodniej stronie a więc na samym końcu wiosny. Można nawet stwierdzić, że dokładnie w tym miejscu Cienia jako wiosna i panienka kończy swoją działalność w roku i przemieni się w dojrzałą płodną kobietę. Jednak ta przemiana to już inna postać w kalendarzu.
Z przesłanek poprzednich wynika, że byk / tur odpowiedzialny jest za przemianę panienki Cieni w kalendarzu. Jego położenie na krawędzi wianka to jest na rzece równikowej, która zmieniła kierunek przesunie się tutaj z pewnej wysokości lub dopiero ją osiągnie. Miejsce to jest pewnym specjalnym punktem przecięcia się drogi wodnej z lądową, bo znajduje się tutaj bród na rzece Cieni.
Jak wiemy Cienia jest fazą księżyca ubywającego widocznego na wschodzie.
Ważnym elementem księżyca ubywającego jest to, że tylko podczas jego fazy i po nim następującej fazy księżyca w nowiu może zajść zaćmienie Słońca.
Ten moment przemiany Cieni z panienki czyli ubywającego księżyca do pojawienia się jego w nowiu czyli niewidocznego księżyca został wykorzystany jako przemiana kobiety.
Do tego trzeba dodać, że księżyc w fazie sierpa nigdy nie przechodzi meridianu tylko do niego dochodzi a więc widoczny jest do południa i po północy. Natomiast księżyc w pełni widoczny na niebie przechodzi meridian i przemieszcza się przez całe niebo.
Obraz na czole Cieni wyraźnie sugeruje ten moment.
Wiosna dobiega końca a po niej następuje lato z płodną kobietą i pełnią księżyca. Profil kobiety Cieni leży tuż przy meridianie, którego ona jako księżyc sierp nie przejdzie tylko zniknie z pola widzenia. Stanie się niewidocznym księżycem.
Również na niebie dziennym należącym do kalendarza znaków niewidocznych, bo oświetlonych w dzień przez Słońce dużo się w tym czasie zmieniło. Byk / tur zaczynający rok w nocy, w kalendarzu znaków nocnych znajduje się już w położeniu kulminacyjnym znaków w dzień. Następuje moment kiedy byk / tur zamierza przejść meridian tu w kalendarzu na południu, czyli w lecie, a Cienia wiosna się kończy i jest dosłownie przez niego przeprowadzona na drugą stronę rzeki.
Obraz tu pokazany jest związany z opowiadaniem mitycznym o przepłynięciu mitycznej Europy na grzbiecie białego byka przez morze, czyli na nowy ląd nazwany od jej imienia Europą, gdzie białym bykiem jest Zeus, w dzień oświetlony przez Słońce.
W nosie kobiety wiosny Cieni poniżej małej figurki byka na zachodzie znajduje się osada Trojanów. Tu uchodzi, płynąca z południa rzeka Jamnica zwana też od Godziesz Pokrzywnicą do rzeki Cieni i płynie dalej na zachód już tylko jako Pokrzywnica (kiedyś Cienia Trojanówka). Dokładnie w miejscu jej ujścia, teren wykorzystywany był do wypasu koni i do dzisiaj nosi nazwę Padok. Nieopodal w ustach kobiety wiosny leży też na dość wysokiej skarpie rzeki Pokrzywnicy przysiółek Bogumiłów. W niskiej dolinie znajduje się obszar bagienny, na którym według starych opowiadań ginęli nawet ludzie. Miejsce to nazywano bagnami trojanowskimi, ale także Utratą, starym określeniem dla Bogumiłowa.
Osada Trojanów znana w przeszłości z wydobywania wapieni jurajskich i młyna wodnego jak i folusza spełnia w kalendarzu księżycowym rolę środka tego kalendarza. Tu łaczy się Cienia z Pokrzywnicą a ich połączenie tworzy piękny trojak (trój nóg).
Po stronie południowej czyli w dolinie rzeki Pokrzywnicy jeszcze przed ujściem do Cieni określanej w Trojanowie Trojanówką mamy nów księżyca w kalendarzu czyli fazę niewidocznego księżyca a w nim zaćmienie Słońca. Można mówić w tym miejscu o punkcie zero w kalendarzu, bo miejsce leży na równiku kalendarza i na lini meridianu.
To tak jak półksiężyc wypatrywany na wschodzie nieba o poranku. Z widoczngo półksiężyca zmieniał się w cieniutki sierp, aż całkowicie zniknął i stał się niewidocznym księżycem, żeby później być księżycem w nowiu.
Ten moment księżyca na wschodzie należy do jednych z najbardziej ważnych faz naszego ziemskiego satelity. Z tym czasem jego wypatrywania na niebie łączyło się przyjście nowego znaku gwiazdozbioru, czyli nowego miesiąca. Okres jego wypatrywania i przyjścia nowiu świadczy o synchronizacji kalendarza księżycowego ze słonecznym. Zniknięcie księżyca sierpa na niebie o poranku oznaczało zmianę miesiąca to jest początek następnego i nowego a to z kolei czas, który powtarzał się co miesiąc i zaczynał się w nowiu. To początek nowego miesiąca.
Trzeba zauważyć, że księżyc porusza się dookoła Ziemi w rejonie równika i w kalendarzu księżycowym na ziemi kaliskiej właśnie jest to tu pokazane, zaraz przy równiku tego kalendarza.
Księżyc obiega Ziemię po swojej orbicie na drodze, która jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki drogi poruszania się Ziemi o 5.2°. Z tego względu dwie drogi podczas obiegu Księżyca i Ziemi dookoła Słońca przecinają się w dwóch punktach a to zjawisko zachodzi każdego miesiąca. Punkty przecięcia się tych dróg inaczej płaszczyzn, to węzły księżycowe zwane „wstępującym” związanym z zaćmieniem Słońca i „zstępującym” z zaćmieniem Księżyca. Oba zjawiska zaćmienia Słońca czy Księżyca występują tylko w tych punktach, ale nie zawsze do tego dochodzi.
Węzeł wstępujący związany jest z księżycem ubywającym i w nowiu, węzeł zstępujący tylko z pełnią. Toteż w przypadku miejsca oznaczonego bykiem mamy do czynienia z węzłem wstępującym. Trzeba dodać, że węzły poruszają się w przeciwnym kierunku co związane jest z nie prostopadłym nachyleniem osi Ziemi do płaszczyzny ekliptyki. To znaczy, że punkt przecięcia się lini ekliptyki z drogą Księżyca nie zawsze jest w tym samym miejscu, podobnie jak to jest z punktem wiosny czy jesieni. Czas całkowitego obiegu węzłów księżycowych do miejsca wyjściowego, na przykład tu, do miejsca w Trojanowie trwa 18, 6 lat. Z tego względu można powiedzieć, że kalendarz powstał właśnie w pewnym specjalnym czasie i jest kalendarzem jak najbardziej naturalnym.
Na obrazie na ziemi kaliskiej w małym byku, na głowie Cieni mamy wyraźnie zaznaczony węzeł wstępujący pod postacią Krowiego Brodu w Wądołach, a na przeciw niego, węzeł zstępujący, po drugiej stronie meridianu tuż przy ujściu cieku wypływającego ze źródła/stawu osady Zawady i wpadającego do rzeki Pokrzywnicy, przy dawnym miejscu brodu przez rzękę tym razem na Pokrzywnicy.
Kiedyś miejsca mostu na tej rzece, dzisiaj Zalewu Szałe. Ciekawostką tego brodu było istnienie krzyża, zaraz przy moście nad rzeką jak i młyna wodnego. Droga przez rzekę łączyła starą Wapielnię, miejsce wydobywania wapienia w miejscowości Szałe z zachodnią częścią osady Trojanów gdzie również wydobywano ten surowiec i wypalano go w piecu istniejącym jeszcze do dzisiaj w tej osadzie.
Dwa węzły, czyli w rzeczywistości brody są ze sobą powiązane dawną i tą samą rzeką, ale o starej nazwie Cienia – Trojanówka. U ujścia rzeki Pokrzywnicy zwanej na jej południu Jamnicą do Cieni / Trojanówki w osadzie Trojanów nieopodal dawnego młyna wodnego i mostu na rzece istnieje ciekawe powiązanie ramion rzecznych w postaci trojaku, które można porównać do celtyckiego symbolu triskele. Jest to miejsce, w którym odległość jednego węzła od drugiego czyli brodu jest taka sama. Węzły tworzą tu tak zwany mostek (kształt biegu lini rzecznej Cieni Trojanówki) znany z określeń starej astronomii dla węzłów księżycowych. Znane są takie nazwy jak ośli i smoczy węzeł, gdzie ośli znajduje się po stronie węzła zstępującego (czyli bród związany z osadą Zawady) odpowiedzialnego za zaćmienie Księżyca a smoczy po stronie węzła wstępującego (w Krowim Brodzie w Wądołach) związanego z zaćmieniem Słońca.
W kalendarzu ziemi kaliskiej zaczyna się o tym czasie płodna pora roku czyli lato a to z kolei najważniejsza pora roku w kulturze agrarnej w systemie życia o czterech porach roku. W tym okresie długość dnia jest najdłuższa w całym roku, a noce najkrótsze. Kobieta Cienia – panienka zmienia się w księżycowy nów czyli niewidoczny dla oka Księżyc, żeby później zacząć nową drogę w pełni. Ten czas to przemienienie, które wprowadza ją w lato.
W Trojanowie w miejscu połączenia się trzech ramion rzek Cieni – Trojanówki z Pokrzywnicą – Jamnicą, w tak zwanym trojaku / triskele, zachodzi moment zaćmienia Słońca przez Księżyc. Księżyc obejmnie swoim całym położeniem Słońce jakgdyby wchodził na nie i miał je połknąć. Określenie to znane jest z historii astronomii o zaćmieniu Słońca, które było wynikiem starych symboli solarnych znajdowanych w wykopaliskach archeologicznych. Ciekawostką tych znalezisk był smok przedstawiany z reguły na okrągłym Słońcu jakby na nim leżał.
To tak jakby Cienia Księżyc przykryła swoim obliczem Słońce, identycznie jak w scenie przedstawianej w „micie greckim o Europie”, według którego Europa panienka a córka króla Fenicjan weszła na białego byka i przepłynęła z nim morze ze wschodu na zachód. To przejście opisane w micie i tu w węzłach jest Europą czyli zaćmieniem Słońca, gdzie Cienia staje się Europą to jest niewidocznym Księżycem a później nowym Księżycem przybywającym, ale już innej fazy, do której Kobieta Wiosny już nie należy.
W/g zjawisk astronomiczynych zaćmienie Słońca powstaje wtedy kiedy Księżyc jest po tej samej stronie co Słońce.To według mitu greckiego o Europie byk / tur przeprowadzi ją na swoim grzbiecie, tu kobietę Europę / Cienię na drugą stronę morza / wody, tu rzeki, ze wschodu na zachód, z półksiężyca do nowiu aż dalej do półksiężyca przybywającego. Nów ma miejsce w Trojanowie, kiedy byk (gwiazdozbiór identyfikowany z Zeusem, bo występuje w głównym miejscu kalendarza) zajmie swoją pozycję na niebie w ciągu dnia, to znaczy jeszcze nie będzie górował ale rozpocznie nowy miesiąc w kalendarzu ziemi kaliskiej a Cienia półksiężyc pod postacią malutkiego wąskiego sierpa zniknie z nieba. Stanie się ciemną i okrągłą tarczą (?), będzie w nowiu, ale czy tarczą?
Czas w nowiu Księżyca, pokazany jest „Smokiem” i rozpościera się na obszarze ujścia rzeki Pokrzywnicy – Jamnicy, która później przyjmuje już tylko nazwę Pokrzywnica, gdy połączy się z Cienią – Trojanówką. Nazwa tej rzeki związana jest z ciągłymi powodziami czyli z pokrywaniem ziemi wodą. Również określenie Jamnica związane jest z jamkami – zagłębieniami w ziemi na terenie zalewowo – źródłanym tej rzeki.
Smok, to figura zaćmienia Słońca przez Księżyc. To obszar bagien trojanowskich i nieszczęść ludzkich. Figura Smoka leży z głową ułożoną po południowej stronie ujścia Pokrzywnicy – Jamnicy i utworzona jest z małych cieków wodnych wpadających do niej przy jej ujściu. Obszar tej figury, to miejsce łąkowo-bagienne opisywane na starych mapach jako nazwa Padok, (w/g A. Brücknera „Słownik etymologiczny języka polskiego” –pad-, to po polsku padlina, spadek, upadek, padalec, paduch, kaduch, padlica, przepaść). Padok to również nazwa angielska dotycząca łąki służącej za wypas dla koni.
(https://pancalisia.wordpress.com/234-2/stier-am-tagbyk-w-dzien/ )
Figurę Smoka można wyraźnie zaobserwować na mapie satelitarnej. Od tej postaci rozchodzą się dookoła promienie niewidocznego Słońca, co wygląda tak jakgdyby Smok siedział w środku i zasłaniał swoją postacią okrągłe Słońce, które tylko prześwituje dookoła jego postaci. Można powiedzieć, że cały Smok jest w aurorze. To niewidoczny Księżyc jest Smokiem na łące Padok w trojanowskich bagnach.To Cienia w połączeniu z Pokrzywnicą – Jamnicą stała się Smokiem w nowiu.
W kalendarzu na ziemi kaliskiej pod postacią Smoka pokazano zjawisko węzła wstępującego. Może dlatego postać tej figury znana była często z opowiadań historyczno-legendarnych a przedstawiała strasznego, ogniem buchającego gada. Może z tych czasów powstały legendy o ratowaniu kobiety panienki przez rycerza z paszczy złowrogiego Smoka. Może dlatego ratowano kobietę z jego ramion.
Drugi węzeł, przecięcia dróg Księżyca i Ziemi, zwanym zstępującym zachodzi w pełni Księżyca a jego punkt określany jest „osłem” ewentualnie oślim mostkiem. Występuje on zazwyczaj w pierwszej pełni lata kiedy Księżyc zmienia swoje położenie z północnej strony ekliptyki na południową. Węzeł zstępujący jest również zaznaczony na ziemi kaliskiej i właśnie pod postacią osła. Dwa węzły księżyca leżą w niedalekiej od siebie odległości i tworzą jakby „ośle mostki”, bo znajdują się na przeciw siebie.
Moment przejścia byka / tura i zniknięcie porannego ubywającego księżyca- sierpa a zarazem panienki Cieni przedstawiany był w mitologii greckiej wieloma opowiadaniami i mitami związanymi z nazwą kontynentu Europy.
Ziemię o tej nazwie określano inaczej do znanej już Azji, czyli kontynentu oznaczającego wschód. Słynny mit o przeniesieniu Europy na białym byku przez morze jest punktem w roku zaznaczonym w kalendarzu na ziemi kaliskiej. Jest to droga przejścia mitycznej Europy ze wschodu na zachód, a punkt na tej drodze to zaćmienie Słońca i obraz smoka na ziemi.
Przyjrzyjmy się jednak jednemu z najpopularniejszych mitów greckich o Europie córce króla Fenicji opisanych, przez Gustav Schwab „Die schönsten Sagen des klassischen Altertums”(w tłumaczeniu tytułu „Najładniejsze legendy klasycznej starożytności”).
Europa, to córka króla Agenora z Fenicji. Kraj jej znany był z najstarszej historii ludzkości a leżał na obszarze dzisiejszego Libanu, czyli w zachodniej Azji u wybrzeży morza Sródziemnomorskiego zwanego wtedy Fenickim. Kraj obfitował w drzewo cedrowe, z którego mieszkańcy mieli duże korzyści gospodarcze. Egipcjanie, którzy to drzewo ciągle importowali nazywali Fenicję krajem Fenchu, – czyli krajem drwali. Kreteńczycy w piśmie „lineal B” określali ich Ponikija, co odnosiło się do tych, którzy robili wozy konne. Wiele narodów uważało Fenicjan za wynalazców koloru purpury, który otrzymywali ze specjalnego gatunku ślimaka (?). Niektórzy twierdzili, że może od czerwonej farby pochodziła ich nazwa, gdyż wytwarzali oni również malowane na czerwono meble. Rzymianie nazywali ich z kolei Poeni-Punia od dawnej ich koloni zwanej Kartagina, a Mykeńczycy,- Poniki. Właściwie ich nazwa nie została jeszcze dobrze wyjaśniona.
Według opisu mitologicznego Europa córka króla Fenicji spała i po północy miała sen, w którym pojawiła się jej Afrodyta, dwa kontynenty i wiele niezrozumiałych słów i wyjaśnień.
W micie wyraźnie jest zaznaczone, że Europa miała sen po północy, a to ma związek z poruszaniem się ubywającego księżyca, który pojawia się właśnie nocą po 24.00 i widziany jest do 12.00 w południe. Również po północy pojawia się Afrodyta, której odpowiedniczką na niebie o tym czasie jest gwiazda Venus.
Pojawiające się we śnie przed oczami Europy kontynenty miały kobiece kształty. Była to wschodnia Azja i naprzeciw niej leżący na zachodyie obcy ląd, o który widoczne we śnie kobiety kontynenty zaczęły się sprzeczać. Każda na stałe chciała posiadać nowy ląd. Jedna z tych kobiet była nieznana, druga Azja była starą znajomą śniącej Europy. Ta ostatnia mówiła miło, że urodziła i wykarmiła Europę. Ta druga z kolei była nieznana i obłapiała panienkę Europę wielkimi ramionami tak, jak robi się to rabując kogoś i pociągając go szybko do siebie. Europa nie mogła się zorientować co się z nią dzieje. Zabiorę cię, mówiła obca kobieta- zabiorę cię do Zeusa (najwyższy bóg w panteonie bogów greckich).
Z takiego snu księżniczka Europa, córka króla Fenicji rozbudziła się niespokojna i długo myślała nad tym co przeżyła w nocy. Sen przedstawiał już wizję tego co Europa przeżyje w ciągu dnia.
Córka króla Fenicji spędzała później piękny dzień na dworze i na brzegu morza w towarzystwie czterech swoich rówieśniczek, bawiąc się na trawie i zajmując się plecieniem wianków wieszając je na drzewach, (tak jakby miała tu miejsce tradycja wianków zawieszanych na wysokim drzewku majowym).
W tym czasie zauważył Europę wielki bóg Zeus (?) i nakazał szybko swojemu synowi przygnać stado krów na łąkę przy brzegu morza gdzie bawiła się Europa i jej rówieśniczki. Hermes wykonał polecenie ojca, a bydło rozproszyło się po łące przy czym jeden biały byk zbliżył się do panienek i do Europy. Dziewczęta od razu zauważyły zwierzę i zwróciły się w jego kierunku. Europa zaczęła go głaskać, aż w końcu usiadła na jego grzbiecie gdyż wydawał się jej bardzo miły i spokojny.
(Byk przy Europie, to tak jak Byk zawieszony z przodu wianka Cieni, położony przy rzece równikowej jak przy brzegu morza).
Byk z Europą na grzbiecie poruszył się nagle i zaczął biec szybko i coraz szybciej, a galopując rzucił się w morze i płynął oddalając się od jej rówieśniczek. W takim tempie przesuwał się cały dzień i noc, aż dotarł do lądu, na którym zrzucił Europę i pozostawił samą.
(Ten moment przejścia przez morze, to czas kiedy byk otwiera „bramy lata”, kiedy zacznie się lato, a byk przybliży się do meridianu i stanie się niewidzialnym gwiazdozbiorem nieba, bo zasłonięty w dzień przez świecące Słońce. Europa/Cienia jako półksiężyc widoczny na wschodzie jako ostatni malutki sierp, całkowicie zniknie i stanie się niewidocznym Księżycem, czyli będzie w nowiu.)
Europa pozostawiona przez byka, na którym siedziała w momencie jego przemiemienienia (Zeusa w byka) w najwyższym położeniu słońca w roku zmieniła się również w nowium Księżyca i przykryła sobą, czyli swoją postacią płynące po morzu Słońce w znaku byka. Ta droga morska (u nas rzeczna), w której następuje przykrycie byka / Zeusa przez półksiężyc (Europę), to droga do lata – to brama lata, w Księżycu w nowium. To granica! Mały sierp księżyca Wiosny i półksiężyc panienki Cieni przestaje istnieć. Te dwa punkty przetną się w węźle księżycowej drogi i w tym momencie nastąpi zaćmienie Słońca.
Na ziemi kaliskiej po południowej stronie Trojanowa i okolic Bogumiłowa-Padoku, leżą mokre bagienne tereny, zalewowe obszary odpowiadające morzu w micie o Europie. To tu leży ten mityczny moment, ten punkt Księżyca w nowiu, w którym następuje zaćmienie Słońca znajdującego się tuż obok meridianu i trochę poniżej równika. To miejsce to nów panienki Europy pokrywającej byka / Zeusa, to znowu miejsce Księżyca, który przechodzi meridian, to czas w kwietniu w tym kalendarzu. W obecnym kalendarzu jest to miesiąc maj.
W dalszym opowiadaniu mitycznym o Europie dowiadujemy się, że panienka została zostawiona w samotności na nowym lądzie. Wkrótce wpadła w rozpacz, tęsknotę za ojcem i swoim domem. Niebawem zaczęła krzyczeć, płakać i nie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Dopiero po jakimś czasie pojawiła się przed nią bogini Afrodyta i wyjaśnia jej, że „to ona Europa została porwana przez boga Zeusa najwyższego z bogów, a ląd, na którym się teraz znajduje będzie od tego momentu nazywał się jej imieniem, to jest Europą”.
Mityczna Afrodyta to personifikacja planety Venus, która pojawia się zawsze na granicy czasu, tutaj wieczorem na zachodzie nieba. To znaczy też, że upłynęło dosyć dużo czasu zanim ukazała się ona Europie. Venus pojawia się na zachodzie, bo nowy ląd, gdzie leży i znajduje się już Europa, to zachód. To również oznacza, że panienka Księżyc zmieniła znowu swój wygląd i z nowiu przekształciła się w półksiężyc widziany na niebie o zachodzie, bo wtedy mogła tylko rozmawiać z Afrodytą / Venus, którą można zobaczyć na niebie po zachodniej stronie, po zachodzie Słońca.
Europa po nowiu stała się więc przybierającym księżycem i przygotowana została przez Afrodytę jakby przez matkę, tu boginię miłości, do jej zadania jakie ją czekało kiedy z panienki zamieniła się w żonę Zeusa. Afrodyta mówiła tu wyraźnie, „ty jesteś teraz panią/żoną ziemską niepokonanego boga, twoje imię będzie nieśmiertelne, bo ten obcy kontynent, który cię przyjął nazywa się od teraz Europa”.
Także przygotowanie panienki i oznajmienie jej stanu cywilnego na ziemi, – „będziesz ziemską małżonką” oznacza, że półksiężyc Europa osiągnie niebawem okres pełnej dojrzałej płodnej kobiety i będzie mieć dzieci z Zeusem (z najwyższym punktem w kalendarzu, bo Zeus w kalendarzu występuje na najważniejszych miejscach jakby na granicach czasu). To tak jak przygotowanie przedmałżeńskie młodej kobiety. W końcowej fazie opowiadanego mitu, Europa jest już pełnią Księżyca w byku / turze i na meridianie. Europa osiągnie stan meridianu w pełni a byk / tur zacznie pierwszy miesiąc lata. Europa będzie latem już po zachodniej stronie wiosny kobiety Cieni.
Europa przeszła z Cieni panienki do kobiety płodnej lata Swędrni drugiej fazy kobiety kalendarza księżycowego. W micie o Europie opisany jest kontynent na zachodzie Azji, kontynent pełni księżycowej, to znaczy kontynent płodny. Inaczej można stwierdzić, chodzi tu o ziemię urodzajną w kulturze agrarnej, ziemię płodną znaną z kalendarza, dla której to kultury został ten kalendarz utworzony. Wyraźnie jest mowa o płodnym czasie na tym kontynencie!
Przeprowadzenie Europy przez morze, przez byka, to okres w kalendarzu, który ukazuje przemienie się kobiety z panienki w kobietę dojrzałą płodną. Europa, to płodna ziemia, ale też pełnia księżyca. A jeszcze inaczej, Europa, to pierwsza pełnia lata. Mit o Europie, to moment w kalendarzu opisujący czas panowania najwyższego Zeusa podczas najwyższego położenia słońca latem. To okres przyjścia lata i górowanie na meridianie w dzień a w nocy pełnia księżyca. To czas księżyca panienki Europy pokonujący wszystkie fazy życia. Europa, to czas w miesiącu byka / tura. To ziemia w kalendarzu ziemi kaliskiej oznaczona herbem znaku byka / tura. A lato, to pełnia, w którym Cienia / Europa jest jego początkiem, zaćmieniem Słońca w sierpie księżyca.
Mit o Europie, mówi o czasie przyjścia najwyższego położenia Słońca. Przyjścia – boga Zeusa do Europy do kontynentu na półkuli północnej w czasie zaczynającego się lata. Tu jest mowa o miesiącu, w którym ten bóg / czas panował. To miejsce na meridianie w kalendarzu ziemi kaliskiej. To droga małego Księżyca do pełni, pierwszej pełni w kobiecie lata „Swędrni” leżącej powyżej równika i już po zachodniej stronie meridianu.
PANCALISIA-Niebo na ziemi-Der Himmel auf Erden 