to trzecia pora roku i kolejna faza Księżyca,
(tu półksiężyca zachodniego określanego „nowym światłem“).
Obraz kobiety, trzeciej fazy Księżyca nazwałam Jamnicą (od rzeki Jamnicy, która aż od źródła zakreśla ją swoim biegiem).
Wygląd figury tworzy jednak nie tylko jedna rzeka. Kobietę ogranicza układ rzek.
Od wschodu oblewa ją, czyli zarysowuje jej tylnie kontury ciała, bieg rzeki Jamnicy. Od strony północnej, rzeka Jamnica tutaj zwana już Pokrzywnicą łączy się w osadzie Trojanów z rzeką Cienią, zwaną w tym miejscu Trojanówką (może też od nazwy osady z młynem wodnym tak jakgdyby „Młynówką”– Trojanówką) i biegnie dalej jako rzeka Pokrzywnica.
Te dwa odcinki rzeki należały w przeszłości historycznej do obszarów zalewowych. Przy każdych większych opadach rzeka wylewała swoje wody na pobliskie pola. Toteż kiedyś w okolicach osady Szałe zbudowano, na południe od Trojanowa, sztuczny zbiornik wodny zalewając wiele uprawnych pól (w roku 1976/8).
Od strony zachodniej starą kobietę maluje bieg rzeki Prosny płynącej z południa na północ. Odcinek tej rzeki między osadami Piwonice a Żydów tworzy z kolei profil twarzy Jamnicy a w powiązaniu z ujściem rzeki Pokrzywnicy do Prosny wyraźnie zarysowuje głowę kobiety.
Stara Jamnica zwrócona jest twarzą na zachód. Jest to ważny element figury, bo jej głowa powiązana jest na północy z kobietą lata a dokładniej z koroną kobiety Swędrni, czyli z czwartą żeńską postacią widoczną w osadzie Rajsków, którą nazwałam Calisia.
Z tego względu wielką rolę w połączeniu miedzy kobietami odgrywa czoło starej kobiety jesieni, które na północy zakreślone jest przez ujście rzeki Pokrzywnicy do Prosny. Warto tu dodać, że ujście Pokrzywnicy nie było zawsze w tym samym miejscu. Przed budową lini kolejowej (Kalisz – Łódź Kaliska-Warszawa) rzeka uchodziła do Prosny na wysokości osady Rajsków.
Calisia, – to korona kobiety lata, która stoi jakby na głowie kobiety jesieni, – Jamnicy.
Jest to najważniejsze miejsce czasu w kalendarzu księżycowym, które utworzone jest przez rzekę Pokrzywnicę, niedaleko jej ujścia do Swędrni i Prosny. Długość rzeki została tu skrócona na skutek budowy nasypu kolejowego i lini kolejowej.
Jak widać z mapy satelitarnej Pokrzywnica płynęła wielkimi meandrami często wylewając zmieniała przez to swoje koryto. Cała jej dolina to mokry teren, do dzisiaj posiadający obszary łąkowe stojącej wody (również w części północnej od nasypu kolejowego).
W źródłach pisanych o ujściowym odcinku Pokrzywnicy najczęściej podawana jest informacja o skróceniu rzeki o 1 km podczas budowy nasypu kolejowego na lini Kalisz-Łódź Kaliska –Warszawa.
Jak pisze „Słownik geogr. Królestwa Polskiego i innych kr. słowiańskich”, rzeka Cienia, a nie Pokrzywnica, (nie wymieniona jest tu nazwa Pokrzywnicy i z tego powodu zachodzi podejrzenie, że nazwy Pokrzywnicy jako późniejszej rzeki „Pokrywającej”nie było, a tylko znana była jej nazwa przy ujściu do rzeki Cieni w Trojanowie i to jako Jamnica),
wpadała do Swędrni w osadzie Rajsków a ta z kolei dopiero do Prosny. Na mapach z tego samego okresu czasu opisana jest często rzeka Cienia z Trojanówką wpadająca do Swędrni.
Dzisiejsza rzeka Pokrzywnica uchodzi do Prosny na południe od mostu kolejowego i nasypu tworząc krawędź głowy i dalej trochę szpiczaste czoło kobiety w chuście, Jamnicy.
Na starej mapie tego obszaru z roku 1802 między mostem w Piwonicach (na południe od mostu kolejowego) na Prośnie a ujściem Pokrzywnicy tuż przy granicy osady Rajsków (czyli również na dzisiejszym terenie na południe od nasypu kolejowego i mostu kolejowego) znajdowała się osada a może przysiółek zwany Trzechy niekiedy opisywane jako Stułaki (mapa Królestwa Polskiego z 1935 roku, w tekście „Czy Cienia jest mityczną Europą”). Droga od tej osady dochodziła i dochodzi do mostu w Piwonicach (nie do mostu kolejowego) przy rzece Prośnie.
Jest to najdalej na północ wysunięta osada w kobiecie jesieni, która znajduje się najbliżej korony kobiety Calisi – czasu dożynek i punktu jesieni w końcowej fazie drogi Heliosa słonia (patrz tekst,
https://pancalisia.wordpress.com/elefant/)
„Słownik etymologiczny języka polskiego” A. Brücknera podaje określenie dla słowa „trzy”, które mogło najprawdopodobniej mieć wpływ na nazwę osady Trzechy, – od trzech, w trzech. Ze słownika znane jest również określenie „trześni” dla dzisiejszych czereśni. Autor wymienia jeszcze w tym miejscu słowo czerechy jako nazwę grubych owoców czereśni.
Czyżby osada Trzechy była również wielką?
Czy nazwa nie odnosi się do trzech wielkich kobiet wyrysowanych na ziemi, które się tu spotykają?
Kobiety lata Swędrni, kobiety Calisi- korony Swędrni i kobiety Jamnicy?
Trzechy to może też domy, których dachy pokryte były strzechą?
Aleksander Brückner pisze jeszcze o trzeba / trza, trzebić / czyścić co dotyczy wycinki lasu, a obok tych dwóch określeń istnieje jeszcze jedno trzeb i jest nią ofiara pogańska, bałwochwalcza, treba, trebiszte –ołtarz, triejbnik (może obiaty? Miejsca -obrazy rylcem wyrysowane w ziemi jak tutejsze kobiety wymalowane przez koryta rzek?).
Możliwe, że nazwa „Trzechy” pochodzi od słowa trzy, czyli od trójnika, trojaku, trzechy-trzech rzeczach, czy też trzechlecie, trojaku, trzech kobietach?
A może Trzechy to trzecia faza księżyca, właśnie kobiety Jamnicy?
Osada mogła skupiać również ludzi o zawodzie Strycharza czyli tych, którzy robili dachówki z cegły, czy dachy ze słomy / trzciny, – Strzecharze (?) robiący strzechy czyli zakładający dachy ze słomy czy z trzciny regionu lub ich związane snopki.
Z drugiej znanej nazwy tej osady Stułaki dowiadujemy się również od A. Brücknera, że określenie to oznacza rzemieślnika niecechowego a nawet partacza dosłownie stularza=sturarza (z niemiecka Störer). Słowo również związane jest z określeniem stuła, w średniowieczu stula oznaczającym przepaskę księdza (ten sam słownik, – obleczon lnianą stołą).
Drugą możliwość wyjaśnienia nazwy osady Trzechy związanej z trzema kobietami kalendarza umożliwia nam mapa wycinka ziemi kaliskiej, z roku 1802. Zaznaczona jest na niej oprócz osady Trzechy jeszcze inna wieś o charakterystycznej nazwie związanej z pewną czynnością. Jest to osada Przypiórko.
Nazwa osady Przepiórko/Przepiorko mogłaby pochodzić od istnienia w niej dużej liczby przepiórek, ale w polskiej tradycji wiejskiej taką nazwą określano zazwyczaj wieś, która miała dostarczyć „przepiórkę”, czy miała zrobić tradycyjny element żniwny. Przepiórka, to niewielka ilość rosnących na łodyce kłosów zboża pozostawiona na polu do następnego roku na zapowiedź lepszych urodzajów. W niektórych miejscach Polski żniwiarze tańczyli wokół niej i oczekiwali na poczęstunek żniwny od pana danej ziemi. Jest to tutaj całkiem możliwe, że w tym rolniczym terenie leżała osada, w której tradycją albo obowiązkiem było zrobić Przepiórkę na obchody święta dożynek.
W każdym razie mamy tu nawet w nazwach dwuznaczne określenia związane z pewnym czasem i jego pracą. W tym miejscu są one dokładnie związane z okresem końca lata a początkiem jesieni (gdzie słoma jest surowcem dostępnym po żniwach).
Na uwagę zasługuje jeszcze jedno miejsce na powyższej mapie D. Gilly´ego. Jest to ujście do rzeki Swędrni (w chwili kiedy ta „narusza sukienkę Calisi” i wchodzi na obszar doliny Prosny) małego, lewego strumyka o nazwie Mordela w osadzie Rajsków (tu w kobiecie lata i w Calisi).
Jest to strumyk przypływający z osady Winiary, dokładniej z Lasku Winiarskiego i mający swój początek w okolicach osady Zduny.
„Mordela” to, według A. Brücknera autora „Słownika etymologicznego języka polskiego” morda / pysk, moręgi / pasy, pręgi / pstre / uwalone, gdzie dal /dalszy / wydalić.
Strumyk Winiarski jest charakteru cegielnianego (z pobliskiej os. Zduny noszący pstrą wodę, zabarwioną pewnie gliną).
Przepływa on przez osadę Winiary będącą terenem wydmowym o kształcie podwójnej głowy utworzonej częściowo z terenu leśnego.
(czytaj tekst, https://pancalisia.wordpress.com/sommer/ ),
To nie jest przypadek, że strumyk wychodzi z ust podwójnej głowy.
W kalendarzu słonecznym jest to czas bliźniaków w dzień, czyli czas upałów letnich, który zaznaczony został twarzami Artemizy i Apolona, – dziećmi Zeusa i Leto a postaciami kalendarza słonecznego dnia znajdującego swoje odbicie na południu ziemi kaliskiej.
W kalendarzu księżycowym jest to druga pełnia lata, czyli dzisiajszy okres miesiąca lipca.
https://pancalisia.wordpress.com/234-2/zwillinge-am-tagblizniacy-w-dzien/
To właśnie z ust Artemizy, która do doliny Calisi zwrócona jest twarzą, wychodzi Mordela. Strumyk, który mógł mieć tu szczególne znaczenie w powiązaniu dwóch figur, bo kobieta Calisia jest brzemienna. Kobieta lata jest jedyną płodną postacią kalendarza księżycowego i zawsze rodzi. Jest ona płodną porą roku, – latem. Jest też pełnia Księżyca.
W tym momencie bardzo ważnym elementem jest wygląd całej kobiety lata (Leto?), – Swędrni.
Z nią i z przylegającymi do niej postaciami Artemizy i Apolona w Winiarach połączona jest przecież głowa starej kobiety jesieni, – Jamnicy.
(patarz kobieta lata https://pancalisia.wordpress.com/sommer/)
I znowu obraz na ziemi zaskakuje nowymi kształtami.
To znaczy, że ta sama kobieta lata Swędrnia oglądana od strony kobiety jesieni Jamnicy posiada kolejny i inny kształt ziemi a jest nim, jeleń z dwoma rogami.
Jeleń robi tu jednak wrażenie jakby był zwierzęciem zabitym. W jego pysku znajduje się Calisia (kłos panny w Słońcu i korona kobiety lata Swędrni).
Według odwiecznej tradycji myśliwskiej w usta / do „mordy” czyli pyska zabitego jelenia myśliwy wkładał zawsze ostatnie pożywienie i najczęściej była nim gałązka z drzewa iglastego.
Jak z tutejszego obrazu wynika tą ostatnią gałązką jelenia jest kłos,- dosłownie kobieta Calisia i dożynka. Kłos z kolei, w którym ona leży to największa gwiazda Panny w Słońcu czyli gwiazdozbioru podczas dnia (leżącego w tym miejscu właśnie na ekliptyce a oswietlonego przez Słońce) przyniesiona – wyrysowana w tym miejscu na ziemi w kalendarzu słonecznym znaków dziennych dla określenia czasu dożynek, czyli miejsca Calisi.
W ten sposób nazwa strumyka Mordela wychodząca z ust Atemizy i Apolona musi być związana z zabiciem jelenia strzałą Artemizy (jak wodnym strumieniem), kobiety znanej w mitologii greckiej z ciągłych polowań. Można też powiedzieć, że jest to jej przemienienie w jelenia, w mitycznego Akteona a późniejsze jego zabicie.
W tym przypadku w jelenia zamieniona została cała kobieta lata – „Leto”, czyli płodna kobieta Swędrnia.
Zabicie jelenia może oznaczać czas rozpoczynający polowania i przemianę lata w jesień.
To można też tak zrozumieć, że jeleń jest jakby ofiarą lata czyli ofiarowaniem kobiety Swędrni, to jest jej podziękowaniem za dobre plony a tym samym poczęstunkiem dla żniwiarzy (kłos / gałązka w ustach jelenia, to Calisia).
Strumyk Mordela wychodzący z ust Artemizy (bliźniaczki córki Zeusa i Leto) musiałby mordować zabijać wodną strzałą – strumieniem wody. Artemiza i Apolon znani byli w mitologii greckiej z polowań.
(Nazwa Mordela znana jest regionalnie w języku portugalskim i oznacza ugryzienie psa, co by mogło tłumaczyć również mit grecki o Akteonie i pogryzieniu go przez psy myśliwskie. Osada o nazwie Mordela znajduje się również w Chorwacji (półwysep Istria na południe od osady Valkarin) a jest to grupa trzech pagórków określanych nawet piramidami Velika Mordela, … a do tego region znany z wielu odkryć archeologicznych okresu brązu).
W ten sposób czoło kobiety jesieni powiązane jest z kobietą lata Swędrnią i jej koroną dożynkową również figurą kobiety Calisia.
Kobieta Jamnica powiązana jest czołem z trzema postaciami. Kobietą lata Swędrnią i jej koroną –kobietą dożynką – Calisią jak również z Heliosem (postacią zaznaczoną w brzuchu kobiety Calisi) w punkcie jesieni.
Trzechy to też trzy kobiety, Jamnica, Swędrnia i Calisia?
Jamnica, to postać kalendarza księżycowego, to faza Księżyca ukazującego się trzy dni po nowiu, tutaj w okresie jesieni.
To zachodni sierp satelity Ziemi zwany nowym światłem a Księżycem przybywającym.
W naszym jednak wypadku zamieniona została w jelenia cała kobieta lata- „Leto”, czyli płodna kobieta Swędrnia. Zabicie, może pierwszego jelenia (czas rozpoczynający polowania) i przemiana lata w jesień (koniec lata), to tak jakby ofiara, podziękowanie za dobre plony a tym samym poczęstunek dla żniwiarzy (kłos/gałązka w ustach jelenia, to Calisia). Strumyk Mordela wychodzący z ust Artemizy (bliźniaczki córki Zeusa i Leto) musiałby mordować zabijającą wodną strzałą wody -strumieniem wody. Artemiza i Apollo znani byłi z polowań.
(Nazwa Mordela znana jest regionalnie w języku portugalskim i oznacza ugryzienie psa, co by mogło tłumaczyć również mit grecki o Akteonie i pogryzieniu go przez psy myśliwskie. Osada o nazwie Mordela znajduje się również w Chorwacji (półwysep Istria na południe od osady Valkarin) a jest to grupa trzech pagórków określanych nawet piramidami Velika Mordela, ….. a do tego region znany z wielu odkryć archeologicznych okresu brązu).
W ten sposób czoło kobiety jesieni powiązane jest z kobietą lata Swędrnią i jej koroną dożynkową również figurą kobiety nazwaną Calisia.
Kobieta Jamnica jest więc czołem powiązana z trzema postaciami. Kobietą lata Swędrnią i jej koroną –kobietą dożynką Calisią jak również z Heliosem (postacią zaznaczoną w brzuchu kobiety Calisii) w punkcie jesieni. Trzechy to też trzy kobiety, Jamnica, Swędrnia i Calisia?
Jamnica, to postać kalendarza księżycowego, to faza księżyca ukazującego się trzy dni po nowiu, tu w jesieni. To zachodni sierp satelity Ziemi zwany nowym światłem a księżycem przybywającym.
Możliwe jest, że osada Trzechy to miejsce, w którym to zjawisko obserwowano?
(Do dzisiaj wypatruje się „nowe światło” w postaci dobrze widocznego sierpa w pewnych specjalnych miejscach określonych na Ziemi. Tego typu obserwacje są na przyklad w świecie arabskim związanym z kalendarzem księżycowym i dotyczą czasu rozpoczęcia się postu,- ramadanu.)
Dalsze części w twarzy kobiety Jamnicy to oko, które znajduje się w osadzie Lis na terenie starych torfowisk.
Poniżej wyraźnie zarysowany jest nos kobiety a utworzony przez łukowaty bieg rzeki Prosny po lewej jej stronie.
Na przeciw osady Żydów kobieta ma zakreślone usta, które wyraźnie są otwarte. Dalej w kierunku południowym postać ma dwie ręce oparte na kolanach, miejsce to leży w okolicy osady Śmiłów (tak jakby śmiała to robić, czy ośmiela się ręce oprzeć na kolanach?).
Jamnica jest pochyloną kobietą i wyraźnie zauważa się, że jest to postać klęcząco – siedząca na podwiniętych w kolanach nogach. W jej najwyższym miejscu w terenie, w sercu znajduje się leżąca na meridianie (linia północ- południe kalendarza), – góra Chełmce.
PANCALISIA-Niebo na ziemi-Der Himmel auf Erden 